Op een koude novemberavond verzamelen de leden van Wij Zijn Gers! bij CeCe Bar Urbana. Een ongelooflijk sfeervol café aan het Hofplein. Mariël van Tongerlo en Steven Ramdin creëerden deze bar achter hun sportschool, of ervoor, het is maar net van welke kant je binnenstapt. En ze maakten er een plek van waar iedereen zich thuis voelt.
De ondernemers van Wij Zijn Gers! komen binnen vanaf de Hofpleinkant. En ze zijn niet alleen. Ook Wendy Krohn is er. Zij gaat op een stoel staan om boven de menigte uit te komen. En ze vertelt ons over Rotterdam Central District en wat hier de komende jaren gaat veranderen. “Dit wordt de grootste bouwput van Rotterdam”, vertelt ze. Vervolgens neemt ze ons mee de kou in. Naar buiten.
Via de luchtsingel, die helaas op het punt staat om gesloopt te worden, lopen we door het Schieblok over de parkeerplaats waar een grote discobol boven hangt. Het was nog een hele klus om hem hier te krijgen, vertelt Wendy. De bol moest aan de strengste veiligheidseisen voldoen. Veel angstige scenario’s passeerden de revue. Van de kans dat hij zou vallen tot de mogelijkheid dat een machinist op het naastgelegen spoor verblind zou kunnen worden door een lichtbundel. Dankzij de volhardendheid van de initiatiefnemers kwam de discobol er gelukkig toch. En geeft hij heel veel sfeer op dit verder maar kale parkeerterrein.
Ons rondje eindigt bij W70, het voormalige kantoor van ASR en Shell. Toen Shell hier vertrok lieten ze bijna de hele inventaris achter. En die kreeg een nieuwe bestemming in de inrichting van dit pand. Roos Zondervan neemt ons mee naar het kloppende hart op de eerste etage waar een glaasje bubbels voor ons klaar staat. Hier kunnen alle Rotterdammers werken, overleggen, eten en drinken. Nadat een paar leden nog even snel een potje tafelvoetbal speelden, gaat de hele groep met de spiegellift naar de bovenste verdieping.
De ruimte die ze daar aantreffen is een ongelooflijk bijzondere plek met fenomenaal uitzicht en een uitstekende catering van de kanjers van Het Koetshuis Party en Cateringservice. Het Koetshuis weet hier op grote hoogte, zonder dat ze een keuken tot hun beschikking hebben, een heerlijk driegangenmenu op de tafels te toveren. En dan gebeurt er iets raars met het uitzicht. Want buiten is het nog steeds november en koud. Dus het panoramisch uitzicht verdwijnt langzaam in de mist en de invallende duisternis. Toch kan het de pret niet drukken. Want het blijft bijzonder om op zo’n ongewone plek, hoog boven het Weena met elkaar te dineren.
Na een gezellige avond waar we meer geleerd hebben over het gebied rondom het Centraal Station, gaan de ondernemers tevreden huiswaarts. Dat geldt trouwens niet voor iedereen. Want een kleine groep kiest ervoor om tot in de kleine uurtjes luidkeels te zingen in karaokebar Duke of Tokyo en de volgende dag schoor op werk te verschijnen.
